1.2 Professionele attitude
Iedereen heeft zijn eigen kwaliteiten en verbeterpunten. De uitdaging is om mensen aan te coachen op deze goede kwaliteiten en vanuit daar verder te werken. Het lastige is dat wij als mensen al snel geneigd zijn om te kijken naar de dingen die fout gaan bij anderen. Hierdoor focussen wij ons vooral op de negatieve aspecten van iemand. In de sportwereld komt dit ook erg goed naar voren. Het is namelijk makkelijker om aan iemand te vertellen wat er fout gaat, dan om te vertellen wat er beter kan. De reden hiervoor is dat er meestal duidelijk te zien is waar de fout gemaakt wordt, maar het is dan ook vaak het geval dat degene die de fout gemaakt heeft hier ook van op de hoogte is. Het is daarom van groot belang dat de Sportkundige genoeg kennis heeft over dat wat wordt aangeboden. Hierdoor kan de Sportkundige namelijk duidelijke en inhoudelijke instructies geven en op een positieve manier coachen.
Verder is het van belang dat de Sportkundige op een juiste manier de instructies geeft. Zo kan het voor sommige sportdeelnemers al snel verwarrend worden op het moment dat zij zeven instructies tegelijkertijd krijgen. Het is daarom belangrijk dat de Sportkundige weet met welke sporters (of niet sporters) hij te maken heeft. Met die kennis kan hij namelijk een inschatting maken van de moeilijkheidsgraad van de instructies.
Daarnaast heeft de Sportkundige ook een voorbeeldfunctie. Hij moet juist taalgebruik gebruiken tegenover de doelgroep, voorbereid overkomen en zijn doelgroep kunnen activeren en enthousiast maken voor het sport en bewegen. Hieruit is af te leiden dat de Sportkundige een verantwoordelijke taak heeft, waarbij hij deze verantwoordelijkheid ook moet uitstralen.
Ik ben in gesprek gegaan met Kracht & Vriendschap Groningen. Zij zijn een gymnastiek vereniging in Groningen met meer dan 1000 leden. Zij bieden naast het turnen, dansen en gymnastiek ook freerunning aan. Zij hebben mij gevraagd om iedere vrijdag van 15:00u tot 18:00u les te geven aan drie verschillende groepen van leeftijden tussen de 7 jaar en 12+. Het lesgeven aan kinderen neemt veel verantwoordelijkheid met zich mee. Niet alleen omdat je als trainer de kinderen iets moet leren, maar ook omdat er in mijn geval te maken is met een "gevaarlijke" sport. Als je de kinderen niet goed aanstuurt kunnen er ongelukken ontstaan. Ik heb eerder lessen gegeven in het Freerunnen. Echter, dit is een aantal jaar geleden en was onder begeleiding. Ik ben erg benieuwd wat voor nieuwe dingen ik ga leren op het gebied van omgang met kinderen en het uitleggen en begeleiden van lessen. Dit gaat in ieder geval bijdrage aan mijn persoonlijke ontwikkeling, omdat ik uit mijn comfortzone stap. Het lijkt mij super mooi om kinderen les te geven en deze verantwoordelijkheid op mij te dragen.
Hieronder is een verhaal te lezen, waarbij één van mijn beste vrienden verteld hoe ik ben tijdens het freerunnen, wat ik dan zowel doe als wat ik zeg tegen anderen. Dit onderbouwd hoe ik verantwoordelijkheid neem binnen de lessen en hoe ik omga met mede trainers en beoefenaars.
"Hallo, mijn naam is Julian Blanksma. Ik heb heel veel getraind met Jelmer in het Freerunnen, daar ken ik heb ook van. Hoe wij in het Freerunnen met elkaar omgingen was dat wij elkaar veel coachten, omdat wij niet echt een vaste trainer hadden of iemand die wist hoe het moest. Daarom trainden we altijd met z'n allen en gaven we elkaar tips om zo beter te worden en een betere sporter te worden. Deze coaching ging meestal op een opbouwende manier, omdat iedereen elkaar probeerde te motiveren om te blijven trainen en jezelf te verbeteren. Ik denk dat Jelmer dat erg goed heeft opgepakt. Hij zag vaak wat er beter kon en wist het ook op zo'n manier te brengen dat je er uiteindelijk iets mee kon. Op andere momenten kon hij duidelijk aangeven wanneer je iets echt niet moest doen, simpel weg omdat het te gevaarlijk zou zijn."